Hoe ziet God eruit? Deze vraag zou een van de meest prominente vragen in het voorhoofd van elke gelovige moeten zijn. Toch zijn er maar weinigen die de vraag stellen en menen dat de indrukken die ze uit verschillende bronnen hebben vergaard, correct zijn. Eigenlijk lijkt het voor mij dat de meeste mensen een verdraaide mening hebben op wie God werkelijk is.
Sommigen onder ons vormen hun indruk van de Vader op de geestesuitingen van hun vleselijke vaders. Sommige aardse vaders zijn wreed en wettisch, andere zijn dwazen die de gunst van hun kinderen kopen met geschenken en losse opvoeding. Jezus zei dat zelfs de beste vaders "slecht" zijn in vergelijking met onze Hemelse Vader(Mat. 7:11). Elke poging om God te zien in een mens resulteert in een verstoord beeld van wie Hij werkelijk is.
Sommigen hebben uit de tweede hand vernomen dat de God uit het Oud Testament een God is van toorn, oordeel en eindeloze geboden. De meeste van deze impressies zijn gebaseerd op tweedehandse of zelfs derdehandse beschrijvingen van de aard van God, zoals geopenbaard in het Oud Testament. Nog maar weinigen hebben daadwerkelijk het Oud Testament gelezen om de ware aard van God zelf te kunnen ontdekken. De profeten (Jesaja tot Maleachi) zijn het minst gelezen deel van de Bijbel en ik betwijfel of vele christenen reeds deze boeken aandachtig hebben gelezen. Toch zijn het precies deze boeken die het hart van God openbaren.
Ik moet toegeven dat ik er een lange tijd over deed toen ik deze moeilijke boeken voor het eerst in mijn leven inzag. Ja, ik had ze daarvoor reeds gelezen, maar meer met de bedoeling er zo snel mogelijk door te gaan, zodat ik naar het gedeelte kon gaan " dat echt belangrijk is". Maar tijdens het bestuderen van deze boeken in onze Bijbelstudie de voorbije maanden, heb ik zoekende vragen over de bedoeling en de betekenis ervan. Zij hebben voor ons een waarde die meer is dan alleen maar het afwisselend lievelings-versje en de toevallige profetie, dat verwijst naar Jezus of het einde van de wereld. Natuurlijk zijn ze meer dan alleen maar boodschappen aan Israël en Juda, zo'n 2500 jaar geleden uitgesproken.
Ik ontdekte namelijk dat deze boeken in de eerste plaats de Vader openbaren! (Ik ben er bijna zeker van dat de meesten onder u zullen opmerken hoe normaal dat is en dat jullie dat allemaal al lang weten. Sommigen van mijn collega's zullen mijn gebrek aan opleiding waarschijnlijk aanmerken, enz…) Maar hoe voor de hand liggend ook, toch betwijfel ik of velen echt begrepen hebben hoe belangrijk deze boeken zijn voor een zuiver begrip van het hart van God.
De Profeten zijn niet vooreerst theologische boeken die moeten verstaan en geïnterpreteerd worden in de geest van Paulus' brieven. Het zijn ook geen historische verslagen uit het Oud Testament en de vijf eerste boeken van het Nieuwe Testament die erg interessant zijn om te lezen wegens de verhalen die er in staan. De Profeten zijn boeken uit het hart die de emoties van een patiënt blootleggen, liefdevol, lijdend, als de Vader Die zijn kinderen smeekt om Hem lief te hebben.
In de tijd toen de laatste boeken werden geschreven (Maleachi), zijn er 1000 boeken gepasseerd sinds de tijd dat Israël de Here verving door het Gouden Kalf. Tussen het eerste boek (Obadjah) en het laatste liggen 400 jaren. Gedurende heel die periode stond Israël er op afgoden te aanbidden i.p.v. de Ware God. Maar 1000 jaar lang smeekt de Here Zijn volk om Hem te dienen en Hij verzekerde hun van Zijn liefde voor hen. Elke profeet (inbegrepen dezen zoals Elia and Elisa naar wie geen boeken zijn genoemd), smeekten het volk om terug te keren tot God.
Duizend jaar lang smeekte God het volk maar zij bleven Hem verwerpen en deden elkaar de vreselijkste dingen aan. Ondanks dit alles vernietigde de Here hen niet en beloofde voortdurend dat er een rest zou overblijven. Ja, Hij zond vijanden, hongersnoden, pest maar ook bevrijding, genezing en zegen, allemaal om Israël te overtuigen om Hem lief te hebben en te dienen. Maar het was tevergeefs. I.p.v. dat de relatie tussen Israël en God verbeterde, werd ze slechter en de grafiek van Israël's geestesgesteldheid wees sinds de tijd van Mozes en David naar beneden, uitgezonderd enkele sprankeltjes van opwekking.
Tegen deze achtergrond tonen de profeten ons een God die de pijn van afwijzing, de kwetsuur van een overspelige vrouw en de teleurstelling van rebellerende kinderen voelt. Hij smeekt hun Hem lief te hebben, te verzaken aan hun ongewettigde goden en de wetten te gehoorzamen die gemaakt werden om hen te beschermen. Vroeger, toen Hij hen uit Egypte leidde, werd Hij verleid om hen allemaal te vernietigen en een nieuwe natie uit Mozes te maken. (Exo.32:10) Toch smeekt Hij hen geduldig opnieuw duizend jaar en eindigt met een handvol die Hem oprecht liefhebben en dienen. Hoe kan men zeggen dat het Oud Testament niet een liefdevolle, genadevolle en geduldige Vader openbaart Wiens natuur perfect overeenkomt met de God Die de wereld zo liefhad dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gaf.
Ja, Hij oordeelde en kastijdde Zijn volk maar dat was nooit uit frustratie of haat, maar steeds omdat Hij van hen hield en niet wou dat ze gingen dwalen. Het is inderdaad een vreselijk iets te vallen in de handen van een levende God wanneer hij ten slotte toornig wordt. (Hebr.10:31). Maar God is geen “toornig god”. De titel van Edward’s fameuze preek “Zondaars in de handen van een toornig God" werd op de een of andere manier verdraaid en velen verwijzen naar God als een "toornig god”. God is een liefhebbende, lankmoedige en genadevolle God. Enkel na extreem lange provocatie wordt Hij toornig en wanneer Zijn toorn ontbrandt, is dat nogal echt en inderdaad een te vrezen iets. Maar het is niet het primair karakter van God zoals Hij Zich laat kennen door de profeten.
Nehemia herriep al het goede van de Here aan Israël betoond: "Doch zij, onze vaderen, handelden misdadig en verhardden hun nek en luisterden niet naar uw geboden; zij weigerden te horen en gedachten de wonderen niet die Gij onder hen gedaan had, en verhardden hun nek en stelden in hun wederspannigheid een hoofd aan, om terug te keren tot hun slavernij. Maar Gij zijt een God van vergeving, genadig en barmhartig, lankmoedig en groot ven goedertierenheid, en hebt hen niet verlaten." (Nehemia 9:16-17)